ISTORIJSKE ČINJENICE I DRUŠTVENE OKOLNOSTI
Uoči Berlinskog kongresa, kada je Srbija stekla nezavisnost, Lazarevca još nije bilo, a današnje obližnje selo Šopić imalo je status varošice. Još od 1846. tu je bilo sedište kolubarskog sreza, a prema popisu iz te godine, Šopić je imao 95 kuća i 578 stanovnika. Kraj se, inače, brzo razvijao zbog blizine Beograda i sve veće trgovine sa ne mnogo dalekom Austrijom. Sunčani breg Zbegovac, iznad Šopića, svojim položajem privlačio je i starosedeoce i doseljenike. Ove druge Šopićani su zvali jabancima, jabandžijama ili jabanlijama. Na njemu je 1858. godine sagrađena prva kuća pa se njen vlasnik Negovan Nedeljković iz Šopića može smatrati utemeljivačem budućeg grada. Na Zbegovcu zatim, jedna za drugom, niču nove građevine sa zanatlijskim i trgovačkim radnjama, kafanama, zadrugama.
Iako još bez imena, budući Lazarevac je od 1885. sedište sreskog suda. I tako su se, na Lazarevu subotu, 24. aprila 1887, okupili „brđani Zbegovca“ i Skupštini Kraljevine Srbije sa svoga zbora uputili molbu da im se dodeli ime ali i status opštine. Dve godine kasnije, Narodna skupština zbegovački zahtev prosleđuje Ministarskom savetu. Povoljna je okolnost što se te, 1889. godine, obeležava pola milenijuma od Kosovske bitke. I tako, u čast kneza Lazara Hrebeljanovića, naselje na Zbegovcu dobije njegovo ime i postane – Lazarevac. Iste godine, u novoimenovanom Lazarevcu, počela je da radi prva škola.
Kao sresko mesto – upravno i privredno središte čitavog kraja i raskrsnica puteva ka Beogradu, Rudniku, Aranđelovcu i Posavini, Lazarevac neprestano napreduje i povećava broj stanovnika. Početkom XX veka tome doprinosi i novoizgrađena železnička pruga Valjevo-Mladenovac. Stiže i prvi lekar, počinje da radi apoteka...
Nova istorija i novi uspon Lazarevca počinje 1971. godine kada lazarevačka opština postaje deo beogradskog regiona, to jest jedna od opština glavnog grada Srbije i tadašnje Jugoslavije.
Odlike ovog kraja, povoljne klimatske karakteristike, plodno zemljište, obilje vode i rečnih tokova, bogatstvo biljnog i životinjskog sveta od prastarih vremena činile su ga pogodnim za život.
Industrijalizacijom i intenzivnom eksploatacijom uglja u decenijama posle Drugog svetskog rata Lazarevac i okolina iz temelja menjaju lik i postaju sredina od bitnog značaja za svakodnevni život i razvoj čitave Srbije.
Ugalj je u lazarevačkom kraju otkriven još 1875. godine. U poslednjoj deceniji XIX stoleća počela je njegova jamska eksploatacija koja traje sve do 1974. godine, a od 1936. ugalj se koristi za rad elektrane u Vreocima koja električnom energijom snabdeva Beograd i Kragujevac. Međutim, kolubarsko „crno zlato“ tek sredinom XX veka postaje osnovni činilac života i razvoja ovog kraja, a Rudarski basen „Kolubara“ alfa i omega sadašnjosti i budućnosti. Ukupna zaposlenost, ostvareni društveni proizvod i dohodak, pretežan deo privređivanja i sve društvene delatnosti u najtešnjoj su vezi sa Basenom u pozitivnom ali i u onom drugom smislu. Radovi na otvaranju prvog površinskog kopa kapaciteta od oko pola miliona tona godišnje - počeli su 1950. godine i od tog trenutka proizvodnja se neprestano uvećava pri čemu se grade i prateći objekti za poboljšavanje kvaliteta iskopanog lignita. Sušara, otvorena 1956, bila je u tadašnjoj Jugoslaviji prvi objekat te vrste. U delatnostima industrije i rudarstva, danas je na teritoriji opštine oko 150 preduzeća i pravnih lica. Uz njih, posluje i oko 390 privatnih radnji usmerenih na vađenje ruda i kamena i prerađivačku industriju. U strukturi industrije izrazita je prevaga energetsko- sirovinskog sektora.
Zastupljeni su: • proizvodnja i prerada uglja; • proizvodnja električne energije; • proizvodnja nemetala koja u ukupnoj industrijskoj zaposlenosti učestvuje sa 67,2 odsto; • metaloprerađivačka delatnost; • mašinogradnja; • gumarska industrija; • proizvodnja građevinskih materijala; • prehrambena industrija; U delatnostima malih i srednjih privatnih preduzeća najčešće su prisutne usluge, prateće proizvođačke delatnosti, razne vrste zanata i trgovina.
Lazarevac je jedna od opština koje svoje potencijale pretvara u razvojne mogućnosti.
o se, međutim, nedovoljno vidi u beogradskim i drugim medijima sa nacionalnom pokrivenošću, niti je dostupno potencijalnim investitorima.. Ne samo što strujom snabdeva ogroman deo naše zemlje, već i zbog činjenice da podstiče i unapređuje razvoj Srbije, Lazarevac je defakto kapija Beograda i energija Srbije. Upravo je to razlog za realizaciju ovog projekta: da zainteresuje i privuče investitore, da građani Beograda i Srbije upoznaju i prepoznaju potencijale ove opštine, te da im ukaže na mogućnost da se i sami uključe u njen dalji razvoj.